W wydanym w roku 1848 [na pierwszym zdjęciu rynek w Starogardzie kilka - kilkanaście lat później] "Topograficzno-statystycznym spisie miejscowości gdańskiego okręgu rządowego" w rozdziale VIII pod pozycją 235 znajdujemy następującą informację, dotyczącą powiatowego miasta Starogard:
"Ilość zabudowań:
1. Urzędowe czy inne publiczne budynki – 13.
2. Prywatne domy mieszkalne – 278.
3. Fabryki, młyny, prywatne magazyny – 26.
4. Stajnie, obory, stodoły, szopy – 280.
Liczba mieszkańców:
1. Ewangelicy – 1794.
2. Katolicy - 1384.
3. Menonici – 3.
4. Żydzi – 687.
Stan zwierząt:
1. Konie – 214.
2. Źrebaki – 12.
3. Byki – 2.
4. Woły – 41.
5. Krowy – 151.
6. Cielęta – 28.
7. Owce – 4.
8. Jagnięta – 1.
9. Kozy – 48.
10. Świnie – 173.
Obok miasta płynie rzeka Wierzyca. Przedtem znajdował się też wodotrysk, ale zaginął. Na rynku znajdują się 4 pompy z wodą do picia.
Poza tym są w mieście:
3 gorzelnie, 3 browary, 1 wapiennik, 2 farbiarnie, 3 garbarnie, 1 drukarnia książek, 1 księgarnia, prowadząca też sprzedaż instrumentów muzycznych.
W mieście mieszka 67 kupców i 25 szynkarzy.
W Starogardzie znajduje się stolarstwo, powiatowy i miejski sąd, główny urząd podatkowy z kasą powiatową oraz ekspedycja powiatowa.
Niedaleko miasta położone są Starogard – wieś i Starogard folwark, w których mieszka łącznie 279 ludzi. We wsi znajduje się młyn wodny z 4 kanałami, tartak i kuźnia. W folwarku znajduje się szpital powiatowy.
Starogardzki rynek w połowie XIX w.
Starogardzki rynek na początku XX w.
W okresie międzywojennym
ŻYWA DYSKUSJA NA RYNKU - NA FACEBOOKU - PROFIL TADEUSZ MAJEWSKI
|
