
W wydanym w roku 1848 [na pierwszym zdjęciu rynek w Starogardzie kilka - kilkanaście lat później] "Topograficzno-statystycznym spisie miejscowości gdańskiego okręgu rządowego" w rozdziale VIII pod pozycją 235 znajdujemy następującą informację, dotyczącą powiatowego miasta Starogard:
"Ilość zabudowań: 1. Urzędowe czy inne publiczne budynki – 13. 2. Prywatne domy mieszkalne – 278. 3. Fabryki, młyny, prywatne magazyny – 26. 4. Stajnie, obory, stodoły, szopy – 280. Liczba mieszkańców: 1. Ewangelicy – 1794. 2. Katolicy - 1384. 3. Menonici – 3. 4. Żydzi – 687. Stan zwierząt: 1. Konie – 214. 2. Źrebaki – 12. 3. Byki – 2. 4. Woły – 41. 5. Krowy – 151. 6. Cielęta – 28. 7. Owce – 4. 8. Jagnięta – 1. 9. Kozy – 48. 10. Świnie – 173. Obok miasta płynie rzeka Wierzyca. Przedtem znajdował się też wodotrysk, ale zaginął. Na rynku znajdują się 4 pompy z wodą do picia. Poza tym są w mieście: 3 gorzelnie, 3 browary, 1 wapiennik, 2 farbiarnie, 3 garbarnie, 1 drukarnia książek, 1 księgarnia, prowadząca też sprzedaż instrumentów muzycznych. W mieście mieszka 67 kupców i 25 szynkarzy. W Starogardzie znajduje się stolarstwo, powiatowy i miejski sąd, główny urząd podatkowy z kasą powiatową oraz ekspedycja powiatowa. Niedaleko miasta położone są Starogard – wieś i Starogard folwark, w których mieszka łącznie 279 ludzi. We wsi znajduje się młyn wodny z 4 kanałami, tartak i kuźnia. W folwarku znajduje się szpital powiatowy.

Starogardzki rynek w połowie XIX w.

Starogardzki rynek na początku XX w.

W okresie międzywojennym
ŻYWA DYSKUSJA NA RYNKU - NA FACEBOOKU - PROFIL TADEUSZ MAJEWSKI
|