W tak nazwanym parku powinno być miejsce przedstawiające dokonania Jana Pillara lub Jana i jego ojca, Michała. Niekoniecznie tablica - tablice to łatwizna. Może miniatury obiektów zaprojektowanych i/lub wybudowanych przez Pillarów (więzienie możemy sobie darować). Uzasadnienia niżej:

"Jan Pillar – Przedsiębiorstwo Budowlane, ul. Gimnazjalna. Od przeszło 50 lat przedsiębiorstwo to znajduje się w rekach Pillarów. W roku 1880 Michał Pillar, mistrz murarski i ciesielski, objął je po swoim ojcu – urządzając biuro i składnicę w domu przy ulicy Kościuszki 64. W roku 1884 zakupił tenże obszerną narożną parcelę budowlaną między ulicą Skarszewską i Gimnazjalną – i wystawił po stronie ulicy Skarszewskiej piętrowy dom mieszkalny.
Jako pierwsze prace, które mu zlecił rząd pruski, były stajnie dla szwadronu husarów za Sokolniczówką. W następnych latach wystawił Pillar nieomal wszystkie leśniczówki w powiecie i większą część szkół powszechnych. W samym mieście wybudował gmach sądu z obszernym więzieniem przy ulicy Kościuszki – a przy ulicy Chojnickiej wystawił z piaskowca Bożą Mękę. W Skórczu i Pogótkach przebudował kościoły i wzniósł nową wieże – a w Rokoczynie postawił pomnik św. Alojzego, w Pączewie zaś pomnik św. Józefa.

Ogromny budynek ZK, więzienia po prostu, oraz sąd za nim wzniosła firma Michała Pillara 

Michał Pillar zatrudniał przeciętnie 50 ludzi. Zmarł w roku 1893 – mając niespełna 40 lat. Wdowa Marja Pillarowa oddała swoich synów, Jana i Ksawerego, do szkół budowlanych, a całe przedsiębiorstwo przedzierżawiła budowniczemu Nikodemowi Jeżewskiemu, który je prowadził aż do roku 1906. W następnym roku ukończył naukę starszy syn, Jan, zostawszy architektem i mistrzem murarskim i ciesielskim.

Intuicja mi mówi, że ten pan w okularach to Jan Pillar. Czy ktoś może to potwierdzić? 

Jan Pillar, przejąwszy po ojcu przedsiębiorstwo, zatrudniał 80 robotników – a kiedy sprowadził maszyny z zapędem elektrycznym do obróbki drzewa, liczba zatrudnionych przekroczyła 100 osób.

Jan Pillar wybudował kościół w Rytlu, pow. chojnicki, kościół w Wygodzie, pow. kartuski, a w mieście domy: kupca Jana Długońskiego przy ul. Chojnickiej – fabrykę wódek Franciszka Szarmacha przy ul. Gdańskiej i kilka willi przy ul. Skarszewskiej. Wojna rzuciła dzielnego budowniczego na front, z którego powrócił szczęśliwie. Zaraz w pierwszym roku po wojnie otrzymał zlecenie wybudowania gmachu starostwa w Gniewie i kilku mostów na rzece Wierzycy i Czarnejwodzie. Ostatnim jego dziełem to: kościół w Pinczynie i dwa domy magistrackie przy ul. Nowowiejskiej. Podkreślić należy, że w Hallerowie i Wielkiej Wsi wybudował również wille dla generała Józefa Hallera – a w Helu przy latarni morskiej łazienki dla Zawiązku Eksploatacji Wybrzeża Polskiego.
W roku 1920 J. Pillar uruchomił w Skórczu, pow. starogardzki, tartak parowy – celem eksploatacji drzewa z Puszczy Białowieskiej, urządzając siedzibę tego interesu w Bronnej Górze na odcinku Brześć – Baranowicze. Bardzo pomocnym w tym przedsiębiorstwie był mu młodszy brat Ksawery, który zginął śmiercią tragiczną na pewnej stacji w Puszczy Białowieskiej, przejechany przez pociąg pospieszny. Śmierć brata zniewoliła go do zlikwidowania tego przedsiębiorstwa.

Kościół w Pinczynie

Kościół w Pogódkach

Pomimo tak wielkiego nawału pracy J. Pillar udzielał się jeszcze w pracy społecznej, zajmując następujące stanowiska: 1/ Obwodowego Komisarza Pomorskiej Izby Rzemieślniczej na okręg Starogard, Tczew, Kościerzyna – 2/ Członka Zarządu Izby Rzemieślniczej w Grudziądzu – 3/ Prezesa Związku Przemysłowców Budowlanych na Pomorzu – 4/ Członka Zarządu Właścicieli Tartaków na Pomorzu - 5/ Członka Szacunkowej Komisji Wojewódzkiej – 6/ Delegata Stałej Delegacji Zrzeszeń Budowlanych Rz. P. w Warszawie - 7/ Biegłego przy Sądzie Okręgowym w Starogardzie – 8/ Członka Magistratu – 9/ Przewodniczącego Komisji Budowlanej – 10/ Członka Rady Szkoły Dokształcającej – 11/ Prezesa Związku Pracodawców – 12/ Prezesa Ochotniczej Straży Pożarnej – 13/ Członka Zarządu Kościelnego – 14/ Członka Zarządu Bractwa Strzeleckiego – 15 / Członka Rady Nadzorczej Banku Ludowego. Często zdarza się, że rano jest w Toruniu lub Grudziądzu, w południe zaś w Starogardzie – a nad wieczorem w Gdyni lub w Pucku. Rząd polski, uznając jego zasługi przy przejęciu Pomorza w 1919 roku, wystawił mu dyplom – a na wystawie w Grudziądzu otrzymał za wzorowe budynki srebrny medal."